درمان روماتیسم چیست؟ معرفی جدیدترین درمان روماتیسم

درمان قطعی روماتیسم چیست؟

در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای وجود ندارد و گزینه‌های درمانی موجود تنها می‌توانند با تسکین و فروکش کردن علائم، شرایط زندگی بیماران را بهتر کنند. درمان و حمایت زودهنگام از جمله دارودرمانی یا تغییر شیوه زندگی می‌تواند خطر آسیب مفاصل را کاهش داده و تاثیر این بیماری روی زندگی روزمره بیماران را محدود کند.

مراقبت بهینه از بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید شامل یک رویکرد یکپارچه است که شامل درمان‌های دارویی و غیردارویی می‌شود. بسیاری از درمان‌های غیردارویی برای این بیماری در دسترس هستند، از جمله ورزش، رژیم غذایی، ماساژ، مشاوره، کاهش استرس، فیزیوتراپی و جراحی. مشارکت فعال بیمار و خانواده در طراحی و اجرای برنامه درمانی به تقویت روحیه و اطمینان از این که بیماران به خوبی روند درمان را طی می‌کنند، مهم است.

درمان‌های موجود، چه درمان‌های غیردارویی و چه درمان‌های دارویی که بخش مهمی از روند بهبودی بیماران را تشکیل می‌دهد، می‌تواند از روش‌های زیر از پیشرفت بیماری جلوگیری کند:

• کاهش علائم و عوارض طولانی‌مدت مانند درد و تورم مفاصل
• تحت کنترل درآمدن التهاب شدید مفاصل یا توقف کامل آن (قرار دادن بیماری در مرحله بهبودی)
• به حداقل رساندن آسیب مفاصل و اندام
• بهبود عملکرد فیزیکی و کیفیت زندگی

بهترین قرص برای درمان روماتیسم مفصلی چیست؟

همان‌طور که گفته شد هیچ درمان قطعی برای روماتیسم مفصلی وجود ندارد و درمان‌ها نقش بهبود دهنده شرایط را برای بیماران دارند. درمان دارویی یکی از اصلی‌ترین گزینه‌های درمان روماتیسم است. انواع داروهای توصیه شده توسط پزشک به شدت علائم هر فرد و مدت زمانی که به آرتریت روماتوئید مبتلا بوده است، بستگی دارد.

۱. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)

دسته اول داروهایی که برای درمان روماتیسم تجویز می‌شوند و کاربرد دارند، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی یا NSAIDها هستند. این داروها می‌توانند درد را تسکین دهند و التهاب را کاهش دهند. این داروها که در دسته داروهای بدون نسخه قرار دارند، شامل داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌شوند. NSAIDهای قوی‌تر با نسخه در دسترس هستند که شامل مهارکننده‌های CO-X۲ مانند سلکوکسیب یا اتوریکوکسیب می‌شود.

این داروها می‌توانند به تسکین درد کمک کنند و در عین حال التهاب مفاصل را نیز کاهش دهند، اگرچه با گذشت زمان از بدتر شدن آرتریت روماتوئید جلوگیری نمی‌کنند. عوارض جانبی ممکن است شامل تحریک معده، مشکلات قلبی و آسیب کلیه باشد. این به آن دلیل است که داروها می‌توانند پوششی را که از معده در برابر آسیب اسیدهای معده محافظت می‌کند، تجزیه کنند. در نتیجه معمولا به همراه این داروها، اغلب داروی دیگری مانند مهارکننده پمپ پروتون (PPI) به بیمار داده می‌شود تا همراه آن مصرف کرده و عوارض جانبی ناشی از دارو را کاهش دهند.

۲. داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)

بهترین قرص برای درمان روماتیسم مفصلی، داروهای ضد روماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری یا به اختصار DMARDs ها هستند. این داروها می‌توانند پیشرفت آرتریت روماتوئید را کند کرده و مفاصل و سایر بافت‌ها را از آسیب دائمی نجات دهند. DMARDهای رایج عبارتند از متوترکسات (Trexall، Otrexup و موارد غیره)، لفلونوماید (Arava)، هیدروکسی کلروکین (Plaquenil) و سولفاسالازین (Azulfidine) عوارض جانبی متفاوت است اما ممکن است شامل آسیب کبدی و عفونت شدید ریه باشد.

قرص Methotrexate برای درمان روماتیسم

متوترکسات در حال حاضر به عنوان داروی خط اول DMARD برای اکثر بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی در نظر گرفته می‌شود. این دارو مزیت‌های زیادی دارد که از جمله آنها می‌توان به اثربخشی نسبتاً سریع تنها در ۶ تا ۸ هفته، سمیت کم و هزینه درمانی مناسب با این دارو اشاره کرد. متوترکسات در کاهش علائم و نشانه‌های روماتیسم و همچنین کند کردن یا توقف آسیب رادیوگرافی موثر است.